طعم و بوی پارکین یورکشایر یک خوراکی شیرین معطر

پارکین یورکشایر یکی از مواد اولیه معطر دوران کودکی من بود، به ویژه وقتی که به خانه مادربزرگم می رفتم. به ندرت پیش می آمد که به آنجا سر بزنی و یک تکه گرم از اجاق گاز با یک فنجان چای بخار پز به شما پیشنهاد نشود. به طور سنتی، پارکین در حوالی شب آتش‌سوزی درست می‌شد، اما در خانواده من، اگر بخواهید، در هر زمان از سال (و در واقع روز) قابل قبول است. این چیزی است که من دوست دارم برای دوستان و خانواده وقتی که برای یک فنجان به آنجا می آیند خدمت کنم. افرادی که بومی یورکشایر نیستند، اغلب پارکین را با شیرینی زنجبیلی یا کیک زنجبیلی اشتباه می گیرند، و اگرچه این چیزها طعم گرم کننده خوشمزه زنجبیل را به اشتراک می گذارند، اما یکسان نیستند. پارکین به طور کلی علاوه بر آرد با بلغور جو دوسر درست می‌شود که به آن بافتی قوی‌تر و رضایت‌بخش‌تر می‌دهد. پتکای سیاه عمق طعمی دوست‌داشتنی و رنگ‌هایی از کارامل می‌دهد، در حالی که زنجبیل تند و ادویه گرم‌کننده می‌افزاید.

یکی از چیزهای ناامید کننده در مورد مادربزرگم این بود که او اصرار داشت که پارکین در صورت «پیر شدن» بهتر است و اگرچه من گاهی اوقات می‌توانم یک قطعه گرم را مستقیماً از اجاق بیرون بیاورم، اما اغلب در یک قوطی دربسته برای زن و شوهر قفل می‌شود. چند روز برای ایجاد چسبندگی. توصیه حرفه ای من این است که این کار را انجام دهید، اما سپس آن را برای چند ثانیه در مایکروویو قرار دهید تا دوباره گرم شود و بهترین های هر دو دنیا را به دست آورید. در اینجا دستور غذای مادربزرگم برای پارکین بلغور جو دوسر آمده است - من این اختیار را داشتم که به جای اونس، آن را به گرم به روز کنم، زیرا البته، دستور العملی که از مادربزرگم به ارث برده بودم در اندازه های قدیمی بود.

Yorkshire parkin was a fragrant staple of my childhood, and particularly when visiting my grandma’s house. It was rare that you would turn up there and not be offered a slice warm from the oven with a steaming mug of tea. Traditionally, parkin was made around bonfire night, but in my family it is acceptable to have this at any time of the year (and indeed day) should you so desire. It’s something I love to serve to friends and family when they pop in for a cuppa. 

People not native to Yorkshire often confuse parkin with gingerbread or ginger cake, and although these things do share the delicious warming spice of ginger in common they are not the same. Parkin is generally made with oatmeal in addition to the flour, giving it a more robust and satisfying texture. The black treacle gives a lovely depth of flavour and hints of caramel, whilst the ginger adds warming piquancy and spice. 

One of the frustrating things about my grandma was that she insisted that parkin was better if “aged” and although I could sometimes cadge a warm piece straight out of the oven, more often than not it was locked away in an airtight tin for a couple of days to allow the stickiness to develop. My pro tip is to do that, but then put it in the microwave for a scant few seconds to reheat and get the best of both worlds. 

Here’s my grandma’s recipe for oatmeal parkin - I have taken the liberty of updating it to grams rather than ounces, because of course, the recipe I inherited from my grandma was in old measurements.